امروز با خبر شدم که یکی از هم شهری ها و هم محله ای های قدیمیم، مرتضی مرادی بر اثر انفجار لنج صیادی، به رحمت خدا رفته.
از همین جا این واقعه اسفناک رو به خانواده داغدار و همه بستگان ایشون از ته قلبم تسلیت عرض می کنم و امیدوارم در زمره شهدا محشور بشن، چون کسی که در راه امرار معاش و همینطور در دریا فوت کنه ثواب شهید رو میبره.
روحش رو با خوندن یک حمد شاد کنید.
تیم ملی کره را سوسک نمودیم.
برد غرور آفرین تیم ملی فوتبال ایران، مقابل تیم کره جنوبی، برتمام ایرانیان مبارکباد.
اینا هم دیگه شورشو درآوردن، یکی نفهمه خیال میکنه واقعا دارن میشمرن.
به اطلاع دوستان و سروران گرامی رساده می شود، بنده ساعاتی پیش پای صندوق های أخذ رأی حضور پیدا کرده و رأی خودرا به صندوق انداختم و با سلامت کامل بازگشتم. اصلا هم درد نداشت. تازه دوتا رأی هم دادم. 
--------------------------------------
پ.ن: البته چیزهای درد آور دیگه ای بود ولی ربطی به رأی دادنم نداشت.
فردا با غیرت و اقتدار میریم که کاندیدای خودمونو سلکت کنیم.*
------------------------------------------
پ.ن*: یک دوستی این را می گفت.
پ.ن: خداکنه به دور دوم نکشه، اعصاب نداریم به خدا.
میلاد با سعادت دردانه نبی مکرم، امام حسین(ع) بر همه شیعیان
علی الخصوص آقا حسین های محترم مبارک باد.
فقط باید حسین باشی، تا بفهمی حسین بودن چه حسی دارد.
--------------------------------
پ.ن: ضمنا تیم ملی داشتیم قدیما، یادتونه؟ میگن یه چندتا گل به یه تیم دیگه زده و سرویسش کرده. هوراااااااا
خدائیش اگه من به اندازه سنم جاسوس سازمان سیابودم، عضو گروهک منافقین بودم، تروریست بودم، و کلا از بدو تولد لس آنجلس زندگی می کردم و هیچگونه علاقه ای به جمهوری اسلامی ایران نداشتم، با این تبلیغاتی که در آستانه انتخابات از شبکه های صدا و سیما پخش میشه، کاملا خودجوش و سر از پا نشناخته، می رفتم پای صندوق رأی.
این روزا وطن دوستی و میهن پرستی خونم کاملا رفته بالا و در نقطه اوجش قرار داره.
من الان آماده یه حماسه سیاسی هستم. کاااملا.
آسمونی باشید
----------------------------------
پ.ن: کاش همیشه به وطنمون افتخار کنیم.
پ.ن: جان و تنمان، فدای وطنمان
زنده تر از تو کسی نیست چرا گریه کنیم ؟
مرگمان باد و مباد آن که تو را گریه کنیم
هفت پشت عطش از نام زلالت لرزید
ما که باشیم که در سوگ شما گریه کنیم ؟
رفتنت آینه آمدنت بود ، ببخش
شب میلاد تو تلخ است که ما گریه کنیم
ما به جسم شهدا گریه نکردیم ، مگر
می توانیم به جان شهدا گریه کنیم ؟
گوش جان باز به فتوای تو داریم ، بگو
با چنین حال بمیریم و یا گریه کنیم ؟
ای تو با لهجه خورشید سراینده ما
ما تو را با چه زبانی به خدا گریه کنیم ؟
آسمانا ! همه ابریم گره خورده به هم
سر به دامان کدام عقده گشا گریه کنیم ؟
باغبانا ! از تو و چشم تو آموخته ایم
که به جان تشنگی باغچه ها گریه کنیم
(محمد علی بهمنی)
--------------------------------
پ.ن: کودکی هایم، حرمت، سرخوردن ها و سکه چرخاندن ها، یادش بخیر
پ.ن: بوسیدن صفحه تلویزیون هنگام سخنرانی هایت را یادم نرفته، فقط دیگر رویم نمی شود.
امیدوار بود آدمی به خیر کسان مرا به خیر تو امید نیست، شر مرسان
----------------------------------
پ.ن: همینجوری، محض پر کردن اوقات.
دلُم لبـریــز عشق بی ریاتن